Sacramenta Northern Railway (SN) in Californie USA

Ferry Roman, bouw en ontwerp  Dieter Peter Willi Splettstösser

De ferry met de naam Ramon, onderdeel van de Sacramenta Northern Railway (SN) in Californie USA, is door Dieter Splettstösser op schaal nagebouwd en opgenomen in een verplaatsbare baan, klik hier voor filmbeelden. Helaas is het contact met Dieter verloren gegaan. De geschiedenis, ook vastgelegd in bewaard gebleven historische filmbeelden, maakt deze baan erg interessant. Ook de bouwmethode, met veel hout, is interessant en anders dan we normaal tegenkomen.

Geschiedenis  Sacramenta Northern Railway

De spoorwegverbinding van de SN tussen Mallard en Chipps over de Suisun Bay is altijd met een veerboot geweest. In 1915 werd hiervoor een stalen veerboot “Ramon” in dienst genomen, nadat de eerste houten veerboot verloren was gegaan door brand. De Ramon werd gebouwd met 11 waterdichte compartimenten. Een bouwmethode die we ook kennen van de Titanic. Het veer was 82,30 meter lang met 2 uiteinden en werd aangedreven door een motor van 600PK.  Voor het eerst in Amerika was het mogelijk om op een veerboot iets te eten. De keuken met eetkamer was van een zwarte zakenman, ook al uniek voor die tijd. Ook de bediening was zwart.                                                                  Photo by Kenneth C. Jenkins. Collection of Garth G. Groff

De Ramon was moeilijk te manoeuvreren door de hoekige vorm en stompe vorm van de romp en het ontbreken van een kiel.  Altijd moest een sleepboot standby zijn, als de veerboot dreigde af te drijven door de sterke wind of stroming.In het begin van de vorige eeuw werden met deze veerboot de elektrische trams van Oakland naar Sacramento overgezet. Te zien op de baan. Bij de aanlegsteiger zorgt een slim hydraulisch systeem ervoor dat de rails in de brug van de aanlegsteiger precies aansloten op die van de veerboot.

Photo by Kenneth C. Jenkins. Collection of Garth G. Groff

Eén keer per jaar moest de veerboot voor onderhoud naar de werf, waarbij ook het personeel van de veerboot werd ingezet. Er werd rond de klok gewerkt om zo snel mogelijk weer de tramdienst te kunnen hervatten. De veerboot is altijd een knelpunt gebleven voor de exploitatie. Het personenvervoer eindigde in 1940. Vracht werd nog vervoerd tot 1954. Toen ontving de maatschappij  een bedrag van 300.000 dollar voor revisie van het veer. Echter verkocht men het veer als schroot en inde daarvoor nog eens 5000 dollar. Op de plek van de veerbootverbinding ligt nu een brug.

Bouw van de baan

De baan heeft een grootte van 3 x 0,40 meter. De modelspoorbaan staat op een metalen frame, heeft een fries rondom en wordt van bovenaf verlicht. De baan is volledig in eigenbouw ontstaan zonder kant en klare fabrieksmodellen. De bediening van de wissels en het overzetten van de veerboot gebeurt volledig met de hand. De tram is zelf gemaakt naar originele foto’s van de Sacramenta Northen Railway. Ander rollend materieel is van bekende fabrikanten.

Combine 132 CN Photo by Kenneth C. Jenkins. Collection of Garth G. Groff

Hij beschrijft het idee om deze baan te bouwen als volgt: In 2009 was ik geabonneerd op het Amerikaanse modelspoorblad Model Railroader. In het juni nummer zag ik een foto van de ferry Ramon met een kaart waar de pont heeft gevaren. Meteen vond ik het een leuk idee om deze pont na te bouwen. Verder zoeken op internet leverde nog meer gegevens en foto’s op.

alle kleurenfotos hierna zijn beschikbaar gesteld en gemaakt door Jeroen Franssen, waarvoor onze dank

Zijn bouwmethode is heel bijzonder: Ik bouw met hoofdzakelijk karton en hobbyhout al mijn rijdende spoorwegmodellen en gebouwen op mijn modulebanen. Het is goedkoop en makkelijk te bewerken en blijft onder alle omstandigheden in vorm. Al jaren geleden heb ik 18 stoomlocomotieven gebouwd in de schaal 1:20 volgens de originele fabriek tekeningen. Ook deze modellen zijn allemaal van hout en karton en bewegend nagebouwd.

 

De modulebaan ferry “Ramon” is nagebouwd van foto’s in de schaal 1:87 (HO), ook weer door gebruik te maken van karton, hout en plastic. Omdat er van de veerboot geen tekeningen bestaan, moest ik anders te werk gaan. De juiste maten heb ik gekregen, via een Preiserfiguur in HO (ik noem hem het mannetje) die ik steeds bij mijn ontwerpen als richtlijn voor alle maten van de veerboot en de gebouwen heb gebruikt. Op die manier zijn goed gelijkende modellen ontstaan.

het mannetje